Vluchtelingenwerk: interview met Olesya

"Werken als vrijwilliger is zo dankbaar, ik hoop dat het me helpt bij het vinden van een baan"

Ik ben Olesya, ik kom uit Oekraïne en woon in Middelburg, in een van de opvanglocaties die door de gemeente zijn verstrekt, samen met mijn lieve moeder en dochter. Ik ben 40 jaar oud en ik durf te zeggen dat ik een enthousiast en optimistisch persoon ben. Ik ben zo blij dat ik van grote waarde kan zijn als vertaler (van het Oekraïens naar het Engels en vice versa) voor een van de lokale huisartsen. Ik ben letterlijk zijn stem! Daarnaast werk ik als vrijwilliger-vertaler voor VluchtelingenWerk Nederland tijdens hun spreekuren en evenementen die voor de Oekraïense gemeenschap worden georganiseerd.

Kun je iets vertellen over je leven in je thuisland voordat je naar Nederland kwam?

Ik woonde in Dnipro, een van de grootste steden in Oekraïne. Ik ben daar geboren en opgegroeid. Mijn dochter is daar ook geboren. Ik werkte als oppas, waar ik zorgde voor een kind en een hond. Om eerlijk te zijn, wist ik niet wat ik wilde doen. Maar op dat moment ontdekte ik dat ik honden wilde trimmen. Het was een droom. Tijdens mijn reis om deze droom waar te maken, veranderde mijn leven compleet op 24 februari 2022. Ik denk dat deze datum geen verdere uitleg nodig heeft... Ik hield van werken met dieren en vooral met honden. Honden hebben een speciale plek in mijn hart. Dieren zijn eerlijk, ze zijn niet hypocriet, ze voelen echt hoe je je voelt. Ze zijn eerlijk en geven niet om onbenullige dingen. Als je hen bedreigt, zullen ze jou bedreigen. Ik had zelf een hond en ik mis haar verschrikkelijk. Ze is nog steeds thuis, haar naam is Luna en ze is bijna 6 jaar oud. Ze is bij mijn ex-man, in Oekraïne. Ik moest moeilijke beslissingen nemen toen ik Oekraïne moest verlaten. Natuurlijk nam ik mijn dochter Aurora mee, maar ik liet Luna daar achter. Mijn moeder wilde niet gaan, maar uiteindelijk besefte ze dat als ze niet zou gaan, ze Aurora nooit meer zou zien. Dus ze ging met ons mee. Luna bleef thuis.

Kun je een moment beschrijven waarop je je voor het eerst 'thuis' voelde in Nederland?

Ik zal eerlijk zijn. Ik voel me nog steeds niet thuis, maar ik voel me wel heel welkom. Ik voel me hier op mijn gemak, ik ben nooit gediscrimineerd en voel me veilig. Ik ben een van jullie, maar ik voel me nog steeds alsof ik bij vrienden en familie op bezoek ben.

Hoe heeft je ervaring als ontheemde je kijk op het leven en de wereld veranderd?

Nou, eigenlijk heeft de hele situatie me veranderd, het heeft me sterker gemaakt, minder emotioneel in positieve zin. Ik verspil geen tijd meer aan situaties die het niet waard zijn. Dat doe ik niet meer. Ik verspil geen tijd aan mensen die altijd klagen. Ik ben dankbaar dat ik hier ben en voor alle hulp die ik heb gekregen. Ik weet zeker dat wij meer hebben gekregen dan andere vluchtelingen. Ik ben altijd al een praktisch persoon geweest, maar nu ben ik nog praktischer, zelfs als het gaat om het kiezen van een verjaardagscadeau. Mijn familie is nu het belangrijkste in mijn leven, ik ben nog meer open-minded geworden, ook in hoe ik naar de wereld of Europa kijk, en naar mijn vrijwilligerswerk. Ik ben ook geduldiger geworden (lacht). ...Ook in relatie tot mijn dochter. Dat heb ik geleerd door mijn vrijwilligerswerk voor de dokter en VluchtelingenWerk Nederland. Ik zal blijven uitleggen, keer op keer... zelfs simpele dingen zoals hoe je postzegels koopt.

Wat vind je het meest uitdagend aan het deelnemen aan de Nederlandse samenleving?

Het vinden van een geschikte baan en een plek om te wonen, maar ik besef dat dit voor iedereen geldt, vooral het vinden van een huis. 

Zijn er aspecten van je eigen cultuur die je graag zou willen delen met, of misschien zelfs doorgeven aan mensen om je heen in Nederland?

Oekraïens eten, traditioneel eten, muziek, taal, het delen van cultuur is zo waardevol. In muziek, zelfs als je de taal niet kent, raakt de muziek nog steeds je ziel, vooral de slaapliedjes en volksmuziek. Oekraïense volksmuziek is zo geweldig, ook de manier waarop de stemmen worden gecombineerd. De bandura is een speciaal instrument dat je raakt. Het is een soort gitaar.

Zijn er speciale mensen die je in het bijzonder hebben geholpen om te zijn wie je nu bent?

De meest bijzondere mensen die ik heb ontmoet, zijn de mensen van de liefdadigheids- en noodorganisaties. Je hebt ze echt nodig in geval van een dergelijke tragische situatie. Ik zal Janet en haar man, die voor het Rode Kruis werkten, nooit vergeten. Ik ontmoette dit echtpaar toen ik alleen aankwam om een plek te vinden voor mijn moeder, dochter en mezelf. Na hen te hebben ontmoet, besloot ik dat het de moeite waard zou zijn voor mijn moeder en dochter om ook naar Nederland te verhuizen. Een andere belangrijke persoon is Bridget, zij was onderdeel van het beveiligingsteam in Leeuwarden, mijn eerste aankomstplaats. Ze is zo'n interessante en stoere dame, en ze is ook schilder, ze liet me haar schilderijen zien en vooral het schilderij van een olifant maakte veel indruk op me. En voordat ik naar Middelburg vertrok, gaf ze me dat schilderij. Ik kon altijd bij haar terugkomen, zelfs als ik niet gelukkig zou zijn in Middelburg. Ze was zo ondersteunend voor me. Ik ben haar echt dankbaar voor haar hulp. Hetzelfde geldt voor Rutger en Maria uit Middelburg. Ik heb een paar maanden bij hen gewoond, en Nienke – zij is advocaat – motiveert me om actief, ondernemend en open te staan voor nieuwe kansen. En er is Lana, zij is een vriendin en komt ook uit Oekraïne, we zijn samen gekomen en wonen nog steeds dicht bij elkaar. Er zijn dus echt veel speciale mensen, ... ook Ellen en Victor van VluchtelingenWerk Nederland. Werken voor deze organisatie als vrijwilliger is zo dankbaar en hopelijk helpt het me om een baan te vinden waar ik een positieve bijdrage kan leveren aan ontheemden die hulp of ondersteuning nodig hebben. Tot nu toe heb ik het overleefd, maar niet zonder de hulp die ik heb gekregen. Open-minded mensen, die bereid zijn om anderen te helpen, zijn zo belangrijk bij het aanpassen aan een nieuw land!

Persoonlijke noot van Olesya:

“Vind je rust
Vind je stem
Vind de soepele weg in je pad”

Bron: Lyric van Metallica, The God That Failed